Leopoldsburg, Aug. 28, 1999

Set list:

Israel's Son
Emotion Sickness
Slave
Pure Massacre
Ana's Song (Open Fire)
Miss You Love
The Door
Madman
Freak
Anthem for the year 2000

By VALERIE HAROUNE

Photos from www.pukkelpop.be

Pukkelpop took place in Kiewit-Hasselt Belgium, not far from The Netherlands. I came all the way from France for this event.

silverchair shared Pukkelpop's main stage with The Living End, Luscious Jackson, Dog Eat Dog, Biohazard, Kula Shaker, John Spencer Blues Explosion, The Offspring and Orbital. silverchair were on at 04:30 for a fifty minute set. I managed to be in the first row during most of the gigs and I was in the first row during silverchair's show as well. There was some girl kind of crying 'out of emotion' right behind me, but she's not worth mentioning.

silverchair started off with Israel's Son and played the end pretty slowly. Daniel was chewing gum during most of the set but it didn't prevent him from singing. He kept having 'psychopath looks' on his face, making faces and everything. Some people even thought he was doing drugs!

Everybody was really into the music and knew the lyrics to all the songs. After a few songs Daniel started talking. I had never seen him that joyful, he was very talkative and kept joking. 'We love Belgium and we like your chocolate' and asking 'who was camping here?' He threw his pick to the crowd and then made us repeat 'We are camping and we like it'. He also talked about him wandering the streets and some guy talking to him. He had Ben hit the drums when he started talking about this guy. He just sounded like some comic like Jerry Seinfeld.

There was a lot of moshing and crowd surfing and for once the security guys were really nice, taking pictures of the band for some people in the audience. After Pure Massacre, Daniel took a breath to tell us something but nothing came out of his mouth so everybody started laughing along with Daniel and Daniel said 'I'm enjoying tranquillity'. He also thanked the eight bands playing the main stage for letting them play it. He said they had to ask them personally and they all said yes. Then he told us how he wanted us to participate to the show by moving physically, but not now because the next two tracks were 'kind of mellow'. Then they started Ana's Song and Miss You Love. Right after Miss You Love was The Door and Madman, which really got the crowd moving. In the middle of The Door Daniel said 'Sam Holloway on the organ'. Then Sam looked at Ben and put out his tongue at him. There was also the 'Can I get a hallelujah' part and the 'Who believes in Jesus and who believes in Satan' part. Well, Satan definitely won over Jesus.

There was some cable hanging from the top of the stage and Daniel looked at it then put it in his mouth and started playing Freak. Everybody sang along 'body and soul I'm a freak'. After Freak, Daniel had us chant 'We are the youth' at least fifteen times. After Anthem For The Y2K, silverchair left the stage without a word and that was it. The set was short but it was really great and Daniel was very talkative. silverchair was the most talkative band of the whole festival.Pukkelpop was my fourth time seeing silverchair and I'm definitely looking forward to seeing them again.

Het is u misschien ontgaan, maar de jongens van silverchair lopen ondertussen tegen de twintig. Deze Australische groep verscheen zo'n vijf jaar geleden op het rock 'n roll podium, onder luid gejoel van de gehele grunge-scene en een hoop bakvissen. Allhoewel ze ondertussen al drie fijne platen hebben uitgebracht, is silverchair nog steeds een band die in bepaalde kringen niet erg hip te noemen is. Eerder onhip. Joost weet waarom, maar hij heeft het me nog niet verteld. Op een festival als Pukkelpop zijn er gelukkig genoeg een hoop jonge mensen en leerkrachten die bereid zijn om zonder vooroordelen naar een groep te komen luisteren. We mogen natuurlijk ook niet vergeten dat die grungers en bakvissen ook nog steeds gek zijn van silverchair, en voor hen is elke halte van de silverchair-tourbus in chocoladeland een feest. Genoeg volk dus voor het hoofdpodium toen ze eraan begonnen.

silverchair speelde deze zomer op verschillende Europese festivals en voor die gelegenheid hebben ze een leuke greatest hits-set samengesteld. Ook de mensen die silverchair enkel kennen van MTV of de radio, herkenden vast en zeker de meerderheid van de nummers die ze vandaag speelden. "Israels son", "Pure Massacre", "Freak", "Ana's Song", "Anthem", you name it. Het is eigenlijk wel jammer dat ze niet meer nummers speelden van hun meest recente "Neon Ballroom", want op die plaat is de vernieuwde (volwassen) silverchair te horen, met een verfijnder en diepgaander geluid. Gelukkig zat het openingsnummer "Emotion Sickness" wel in de set, een prachtig episch zacht (in vgl. met Biohazard toch) nummer waarvoor die rare tiep waarover de film Shine gaat even kwam meespelen.

Die greatest hits-set is waarschijnlijk fantastisch voor de verkoopscijfers van silverchair, maar ik vraag me wel af of ze zelf nog veel lol beleven aan het spelen van de nummers. Je moest al heel veel gedronken hebben om niet door te hebben dat voorman-zanger-gitarist Daniel soms wel 'the piss' uit zijn publiek stond te melken. De demogogische crowdparticipaties waren iets te Spinal Tap om geloofwaardig te zijn. (We love you Belgium x20, de mensen "we love camping" laten schreeuwen en andere zever). Met een luchtballon waar in gouden letter "Rawk" op staat hoog over de top, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar het is hen vergeven, omdat hun liedjes zo leuk zijn mogen ze wel even de arogante eikels uithangen, zolang hun moeder maar weet dat ze het niet menen (maar het was dus wel een goed optreden).